دانشمندان شواهد 3.48 میلیارد ساله زندگی را در صخره های مرموز استرالیای غربی یافته اند - مرکز فروشگاهی

به گزارش مرکز فروشگاهی، ردیابی قدیمی ترین آثار زندگی روی زمین کار آسانی نیست. اگر دسته ای از میکروب ها را بین لایه های سنگ خرد شوند و میلیاردها سال بگذرد. چیزی که در نهایت به آن می رسید بیشتر شبیه سنگ است تا یک شکل زندگی باستانی. پس تمایز سنگ از یک شکل حیات، کار پیچیده ای است.

دانشمندان مشکوک هستند که در مجموعه ای از صخره های 3.48 میلیارد ساله از استرالیای غربی نخستین نشانه های زندگی در روی زمین را یافته اند. گمان می رود بقایای فسیل شده کلانشهرهای میکروبی موسوم به استروماتولیت ها stromatolite باشد.

یک تجزیه و تحلیل تازه به وسیله یک تیم بین المللی از محققان شواهد قوی ارائه می دهد که این تشکیلات واقعاً منشأ زیستی دارند و نتیجه فرآیندهای غیر زنده نیستند.

کیرون هیکمن-لوئیس یک دیرینه شناس - شرح می دهد : مثل این می ماند اگر یک باستان شناس پایه های یک شهر ویران شده را کشف می کرد و می دانست شهر به وسیله مردم ساخته شده است.

به همین ترتیب، عناصر ساختاری متعددی وجود دارد که در استروماتولیت ها وجود دارند که به ما امکان می دهند فرآیندهای شکل گیری آنها را شناسایی نموده و منشأ آنها را رمزگشایی کنیم.

استروماتولیت ها با قدمت میلیاردها سال در سراسر دنیا پراکنده هستند. آنها از سنگ لایه ای یا لایه های ریز تشکیل شده اند که می توانند به وسیله لایه های معدنی مات میکروبی یا واکنش های شیمیایی غیر زنده بین سنگ و محیط آن فراوری شوند.

وظیفه دیرینه شناس این است که بفهمد کدام است که همواره آسان نیست، مثلا لایه های 3.7 میلیارد ساله شبه استروماتولیت در گرینلند ، ابتدا قدیمی ترین فسیل های دنیا اعلام شد و سپس تعیین شد که آنها سنگ های ساده هستند.

اما شناسایی قدیمی ترین فسیل ها فقط تمرینی برای شکستن رکورد نیست. این برای همه ما بسیار جالب است که زندگی برای اولین بار در چه زمانی و در کجا شکل گرفت و خاستگاه باستانی بشریت، و تمام حیاتی که امروزه وجود دارد از کجاست.

اکنون هیکمن-لوئیس و همکارانش استروماتولیت های 3.48 میلیارد ساله را از سازند Dresser استرالیای غربی تحت مطالعه تازه و دقیق قرار داده اند.

آنها از تکنیک های متعددی برای آنالیز ریزساختارهای دو و سه بعدی موجود در استروماتولیت های Dresser استفاده کردند، از جمله میکروسکوپ نوری، طیف سنجی رامان، میکروسکوپ الکترونی روبشی، لیزر فرسایش لیزری طیف سنجی پلاسما-جرمی جفت شده القایی (ICP-MS)، و محاسبات آزمایشگاهی و سنکروترون و توموگرافی.

هیچ یک از این آزمایش ها ریزفسیل ها یا مواد آلی را نشان ندادند، اما ساختارها و ویژگی هایی مطابق با منشا بیولوژیکی را نشان دادند.

تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسید که روزی روزگاری، استروماتولیت ها تشک های میکروبی فتوسنتزی بودند که در کف یک تالاب دریایی کم عمق رشد می کردند. با نشستن رسوب بر روی تشک ها، میکروب ها به سمت بالا، دور از رسوب و به سمت نور خورشید رانده شدند تا ساختارهای گنبدی شبیه فنجان شکیل دهند. این اشکال همان چیزی بود که در سازند فسیلی حفظ شد.

این تیم بعلاوه سازندهای ستون مانند palisade را مشاهده کردند که با الگوهای موجود در سنگ که به وسیله رشد میکروب ها ایجاد می گردد، سازگار است.

محققان ادعا کردند که مانند ساختارهای گنبدی، احتمالاً اینها نتیجه حرکت موجودات زنده به سمت نور خورشید است. حفره های کوچک در سنگ با گاز زدایی یا خشک شدن مواد آلی در حال پوسیدگی سازگار است.

زمانی که سازند Dresser یک تالاب کم عمق بود، بسیار شبیه دهانه Jezero در مریخ یود. بنابراین ممکن است در همان زمان حیات در مریخ در حال ظهور بوده باشد، دوره مریخی که به نوآچیان Noachian معروف است. شناسایی حیات فسیل شده با سن و محیط مشابه در اینجا بر روی زمین می تواند به ما در شناسایی چنین فسیل هایی در مریخ یاری کند. شاید روزی مریخ نوردی این کشف بزرگ را بکند.

این تحقیق در نشریه Geology منتشر شده.