حق آبه ای که به حق دار نمی رسد!

به گزارش مرکز فروشگاهی، شهر ها و روستا های ایران یکی پس از دیگری وارد تنش و سپس بحران آبی می شوند، یک روز شهرکرد، امروز همدان و شاید فردا مردمان نقطه ای دیگر از ایران دچار بحران کم آبی شوند و هموطنانمان را با دبه های آب در صف آبرسانی سیار با تانکر ببینیم.

حق آبه ای که به حق دار نمی رسد!

به گزارش ایسنا، چهارمحال و بختیاری از بیش از یک دهه گذشته به دلیل خشکسالی های متعدد، دچار بحران در حوزه تامین آب مورد احتیاج برای شرب، کشاورزی و صنعت شده است، این بحران هر روز نمود عینی تری پیدا می نماید و به متولیان گوشزد می نماید که اگر فکری به حال تامین آب شرب پایدار برای شهروندان ننمایند، قطعا در آینده ای نه چندان دور با بحران های جدی تر روبرو خواهیم شد.

مدیریت صحیح منابع آبی در حوزه تامین و برداشت از حوضه های آبخیز چهارمحال و بختیاری از مهم ترین مطالبات مردم این استان محسوب می گردد، رهاورد مدیریت ناصحیح در برداشت از منابع آب سطحی و زیرزمینی در طی سالیان اخیر موجب شده است تا شاهد بحران کنونی در استان برای تامین آب شرب مرکز استان و تعدادی از شهر ها و روستا ها باشیم.

اگر مقدار برداشت از حوضه های آبخیز چهارمحال و بختیاری از جمله حوضه پرتنش زاینده رود کاملا شفاف بود با قطعیت بیش تری می گفتم که مردمان بام ایران در سرچشمه تشنه هستند و آبی که باید احتیاج اصلی آن ها را تامین کند، امروز از استان خارج می گردد و شفافیت چندانی نیز در این حوزه وجود ندارد.

داشتن منبع تامین آب شرب پایدار برای شهر ها و روستا های چهارمحال و بختیاری که روزگاری تامین نماینده 11 درصد آب شرب کشور بودند، امروز به یک رویا تبدیل شده است، قطعا اگر از هم اکنون نظارت بر برداشت های غیرمجاز از حوضه های آبخیز استان در دستور کار وزارت نیرو و متولیان قرار نگیرد، شاید در آینده حفظ منابع آبی امکانپذیر نباشد.

نباید به یک منبع برای تامین آب شرب متکی باشیم

رسول میرعباسی- عضو هیات علمی گروه مهندسی آب دانشگاه شهرکرد با اشاره به اینکه منبع آبی پایدار است که بتواند از نظر کمی و کیفی 20 تا 50 سال آینده احتیاج آبی آن منطقه را تامین کند، اظهار کرد: در بحران اخیر آبی در شهرکرد، کیفیت آب دچار مشکل شد و این یعنی منبع چشمه کوهرنگ منبع آب پایداری محسوب نمی گردد.

وی اضافه نمود: در نقاط مختلف جهان سعی می گردد خودشان را متکی به یک منبع آبی ننمایند، چند منبع آبی برای یک منطقه در نظر گرفته می گردد تا زمانی که یک منبع از نظر کمی و کیفی دچار مشکل شد، سریعا سایر منابع وارد مدار شوند و کمبود آب را جبران نمایند.

میرعباسی با بیان اینکه در کشور ایران برای کاهش هزینه ها از چند منبع آبی مختلف برای تامین احتیاج آبی استفاده نمی گردد، گفت: برای مثال 400 لیتر از احتیاج آبی شهرکرد از چشمه کوهرنگ تامین می شد و یا احتیاج آبی اصفهان به زاینده رود وابسته است.

عضو هیات علمی گروه مهندسی آب دانشگاه شهرکرد اضافه نمود: اگر در شهر شهرکرد برای تامین احتیاج آب شرب، چند منبع مانند چشمه دیمه، حوزه زاینده رود و کارون پیش بینی می شد و از آب زیرزمینی برای موارد لازم استفاده می کردیم، شاهد بحران با این شدت نبودیم.

وی با تاکید بر اینکه شفافیت چندانی در برداشت از آب های سطحی و زیرزمینی در کشور وجود ندارد، شرح داد: در یک دهه اخیر وزارت نیرو کوشش کرد تا با نصب کنتور هوشمند مقدار برداشت از چاه ها را کنترل کند، متاسفانه مقدار چاه های غیرمجاز در کشور زیاد است و مقدار برداشت از چاه های مجاز نیز شفاف نیست و کشاورزان این راه حل های کنترلی را دور می زنند.

میرعباسی اعلام کرد: برای برداشت از آب های سطحی نیز تعدادی مجوز صادر شده است و تعدادی نیز بدون مجوز برداشت می نمایند و حسابرسی دقیقی وجود ندارد، اگر حسابرسی دقیقی وجود داشت، می توانستیم برنامه ریزی دقیقی در مدیریت منابع آب داشته باشیم.

عضو هیات علمی گروه مهندسی آب دانشگاه شهرکرد با تاکید بر اینکه شفافیت در تمامی حوضه های آبخیز لازم است، توضیح داد: در شرق چهارمحال و بختیاری بحران آب نمود بیش تری دارد و ساکنان در این بخش برای تامین آب شرب نیز با مشکل حادتری روبرو هستند و باید مدیریت تامین و مصرف آب در این حوزه جدی تر باشد.

وی اضافه نمود: باید توسعه کشاورزی از سمت شرق به غرب چهارمحال و بختیاری سوق داده گردد و یا منبع پایداری برای قسمت های شرقی متناسب در نظر گرفته گردد، بعلاوه توسعه جمعیت را به سمت غرب ببرند، افت آب های زیرزمینی در قیمت شرق مسائل بسیاری را ایجاد نموده است که در سال های آینده نمود عینی پیدا خواهد نمود.

اگر صنایع آب بر اصفهان به نزدیکی دریا منتقل گردد، مسئله ای برای تامین آب نداریم

علی حیدری- سرپرست معاونت عمرانی استانداری چهارمحال و بختیاری با اشاره به اینکه تابلوی منابع و مصارف در استان در حوزه زاینده رود وجود دارد، اظهار کرد: طبق این تابلو یک مجوز برداشت 237 میلیون مترمکعب از این حوزه را داریم که در هیچ زمانی این مقدار آب را زاینده رود برداشت ننموده ایم.

وی اعلام کرد: مقدار برداشت از زاینده رود باتوجه به مقدار کمبود بارش، تعدیل می گردد، این کار صورت گرفته است، تا به امروز بر اساس مقدار مجاز برداشت، از این حوزه برداشت ننموده ایم، حتی اگر پروژه آبرسانی بن به بروجن به طور کامل به بهره برداری برسد، باز هم به این عدد مجاز برداشت نخواهیم رسید.

حیدری در مورد مدیریت صحیح برداشت از حوضه زاینده رود به وسیله وزارت نیرو، یادآور شد: یکی از موارد اصلی در حوضه زاینده رود، برداشت آب برای کار های جنبی است، برای مثال احتیاج آبی صنایع فولادی و پتروشیمی از همین محل تامین می گردد، پیشنهاد شده است تا این صنایع به لب دریا منتقل گردد که اگر این اتفاق رخ دهد، مسئله ای برای تامین آب شرب و کشاورزی نخواهیم داشت.

سرپرست معاونت عمرانی استانداری چهارمحال و بختیاری تاکید نمود: امیدواریم که سیاست گذاران و برنامه ریزان در حوزه آب از جمله وزارت نیرو، صمت و. آمایش در حوزه آب را برای توسعه صنایع در نظر بگیرند.

منبع: فرارو

به "حق آبه ای که به حق دار نمی رسد!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "حق آبه ای که به حق دار نمی رسد!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید